کسی از طلسم صبی نتیجه گرفته است

از آنجا که جادو مبتنی بر عملکرد است ، آئین و دانش و توانایی جادوگر نقش موثری در کارآیی آن دارند. عملکرد جادو همچنین مخاطب را ، اعم از نیروهای معنوی خطاب ، بیمار-مشتری یا جامعه ، مخاطب فرض می کند. هم جادوگر و هم مراسم خود نگران رعایت تابوها و پاکسازی شرکت کنندگان هستند. جادوگران ، مانند کشیشانی که برپایی مراسم مذهبی هستند ، محدودیت های رژیم یا فعالیت های جنسی را برای مشخص کردن مناسک از فعالیت های عادی و غیراخلاقی مشاهده می کنند و آن را با حرمت سرمایه گذاری می کنند. موفقیت جادوگران مدرن با مخاطبان سرگرم کننده در درجه اول به مهارتهای عملکرد آنها در دستکاری اشیاء مواد برای ایجاد یک توهم بستگی دارد.
کارکردمهمتر از همه نقشهای جادویی ، كاركردهای “ابزاری” و “بیانی” آن است. براساس تلاش برای تأثیرگذاری بر طبیعت یا رفتارهای انسانی ، عملکرد ابزار جادو با کارآیی آن در دستیابی به نتیجه مطلوب سنجیده می شود. انسان شناسان سه نوع اصلی جادوی ابزارها را شناسایی می کنند: مولد ، محافظ و مخرب. سحر و جادو تولیدی به کار می رود تا نتیجه موفقیت آمیز از کار یا طبیعت انسان ، مانند شکار فراوان و برداشت و یا آب و هوای خوب به دست آورد. سحر و جادو محافظ با هدف دفاع از یک فرد یا جامعه در مقابل مضرات طبیعت و شر دیگران است. استفاده از امولت ها برای جلوگیری از بیماری های مسری یا تلاوت جذابیت ها قبل از سفر نمونه هایی از این عملکرد محافظ است. سرانجام ، جادوی مخرب ، یا جادوگری ، به منظور آسیب رساندن به دیگران است ، غالباً با انگیزه حسادت ، و از نظر اجتماعی مختل است. در نتیجه ، استفاده از ضد تقابل علیه جادوگری ممکن است برخی از تنش های اجتماعی را در یک جامعه تسکین دهد.عملکرد بیانگر سحر و جادو از معانی نمادین و اجتماعی متصل به شیوه های آن ناشی می شود ، اگرچه مجریان آن ممکن است لزوما از این عملکرد آگاه نباشند. سحر و جادو می تواند از طریق آیین های مشترک که قدرت یا قدرت به اعضا می دهد ، حس هویت گروهی را فراهم کند. در عین حال ، می تواند شعبده باز را به عنوان یک فرد خاص در درون یا در حاشیه های جامعه منزوی کند. سحر و جادو همچنین می تواند به عنوان یک محل خلاق یا یک شکل سرگرمی باشد. بنابراین ، از کل سیستم تفکر ، اعتقاد و عمل در یک جامعه معین تفکیک ناپذیر است.
موضوعات قطعی: جادو ، دین و علم اصطلاح جادو به دلیل پارامترهای گسترده آن ، نقش مهم در بسیاری از جوامع و تعامل با پدیده های مرتبط ، نمی تواند در انزوا تعریف شود. جادوگری یک برچسب عمومی است که توسط افراد خارجی (از لحاظ نظری ، ناظران عینی) برای توصیف شیوه های خاص در جوامعی استفاده می شود که در آن ممکن است این کلمه یا معادل مفهومی آن وجود نداشته باشد. در نتیجه ، پدیده های گوناگون با این فرض که به همان شیوه عمل می کنند ، در کنار هم جمع می شوند. این ساختار مصنوعی سحر و جادو نیز فقط در رابطه با آنچه که نیست – در درجه اول ، دین و علم به عنوان حالتهای متفاوتی از عقلانیت وجود دارد. چنین تعاریفی از فرهنگ امتیازات جادویی با یک جهت گیری علمی قوی و متمایز کردن کسانی که به جای دین جادوگری می کنند. در نتیجه ، تعریف سحر و جادو و شناسایی جادوگران نیاز به درک زمینه های فرهنگی که از این برچسب ها استفاده می شود.
تبلیغات اگرچه جادو با دین و علم غربی رابطه مبهم دارد ، اما ریشه در سنتهای اصلی نهادی ، اجتماعی و روشنفکرانه در تاریخ غرب دارد. علاوه بر این ، تلاشهای مدرن برای دستیابی به تعریف جهانی از جادوگری منعکس کننده تعصب غربی است. به ویژه ، دیدگاههای قرن ۱۸ و ۱۹ درباره تحول فرهنگی و تاریخی جادوگری را از دین و علم جدا می کند. در مدلی که توسط انسان شناس انگلیس ، سر جیمز فرزر (۱۹۴۱-۱۹۶۴) تهیه شده است ، جادوگری به عنوان مرحله اولیه رشد بشر شناخته می شود که ابتدا توسط دین و سپس توسط علم جایگزین می شود. بحث در مورد رابطه جادو ، دین و علم که بیشتر در مورد سحر و جادو در طول قرن بیستم حاکم بوده است ، در کارهای میدانی انسان شناسان ، نظریه های جامعه شناسان دین و انتقادات پسامدرنیست ها مشهود است. در نتیجه ، تحقیقات در مذاهب تطبیقی ​​، تاریخ و مردم شناسی در نیمه دوم قرن بیستم از مدل تکاملی به سمت تفسیرهای حساس تر به متن سوق پیدا کرد ، در حالی که مطالعات دیگر الگوهای جدیدی را برای مقایسه متقابل فرهنگی ایجاد کردند. با این وجود ، الگوی دانش جادوی دین قدرت تفسیری قابل توجهی را حفظ می کند ، و دوگانگی هایی که برای تمایز جادو از دین یا علم به کار می رود در گفتمان عامه گسترده است. هرچه که اشکال تئاتری بومی ممکن است در فیلیپین وجود داشته باشد ، غیر از تلاوت های حماسه قبیله ای ، توسط اسپانیایی ها نابود شده است تا گسترش مسیحیت را تسهیل کند.
کمدی اولین شکل شناخته شده تئاتر سازمان یافته کمدی یا همان moro-moro است که توسط کاهنان اسپانیایی ایجاد شده است. در سال ۱۶۳۷ نمایشنامه ای برای نمایش درامد اسیر اخیر توسط یک ارتش مسیحی فیلیپینی از یک دژ اسلامی نوشته شد. آنقدر محبوب بود که نمایشنامه های دیگر به عنوان درام های عامیانه در دهکده های مسیحی در سرتاسر فیلیپین نگاشته و پخش می شدند. همه داستانهای مشابه ارتشهای مسیحی را که مغایر با آنها متنفر بودند روایت کردند. با کاهش نفوذ اسپانیا ، کمدی نیز از محبوبیت خود کاسته شد. برخی از گروه های حرفه ای قبل از جنگ جهانی دوم ، کمدی را در مانیل و پایتخت های استان اجرا می کردند. امروز هنوز هم می توان در تعدادی از جشنواره های کلیسا در روستاها ، جایی که یک رویداد مهم اجتماعی و مذهبی سال است ، مشاهده کرد. صدها نفر از مردم محلی به شیوه اجراهای بازی های رمز و راز قرون وسطایی اروپا ، صدها نفر از مردم در طی چندین ماه به وقت و هزینه اهدا می کنند تا عملکردی چشمگیر داشته باشند.
کمدی یا همان ، یک درام عامیانه مبتنی بر نبردها بین مسیحیان و مسلمانان مورو ، فیلیپین.
با احترام از سفارت فیلیپین سبک های اروپا رقص و درام از اسپانیا آورده شد که برخی از آنها ریشه گرفت. ماریا کلارا ، یک مینیاتور با شکوه و ، چهارگوش ، توسط جامعه محلی اروپا به دلیل توپ های رسمی خود به تصویب رسید.  با اسپرت ، زرزوئلا ، اسپانیا به تفریحی مورد علاقه در مانیل و سایر شهرها تبدیل شد. گروههای حرفه ای زرزوئلا در دهه های اولیه قرن بیستم شکوفا بودند اما در جنگ جهانی دوم ناپدید شدند. نمایشنامه های جدید با موسیقی اصلی در تفسیر تولید شد. شماری از آنها براساس مضامین موضعی و انتقاد از سیاستهای استعماری آمریکا ممنوع شدند.درام غربی به دو زبان انگلیسی و تاگالوگ مورد مطالعه و اجرا است. هیچ شرکت حرفه ای وجود ندارد ، اما دانشگاه های آماتور و گروه های اجتماعی بسیار زیاد هستند. کلاسیک های غربی و موفقیت های محبوب اخیر به صحنه می روند و در سال های اخیر نمایش های اصلی بسیاری برای جشن میراث فیلیپین نوشته شده است.
هنرهای تجسمی ملاحظات کلی سنت های دینی – زیبایی شناختی هنرهای تجسمی در جنوب شرقی آسیا از دو سنت اصلی پیروی کرده است.
جادوی بومی و سنت متحرکاولین میراث پیچیده ای از هنر جادویی و انیمیشن است که توسط اقوام مختلف سرزمین اصلی به اشتراک گذاشته شده است ، جایی که از ریشه های سرخپوشان و جزایر به وجود آمده است. چنین هنری به مردمی که در رابطه با نیروهای محیط طبیعی خود ، ساختار جامعه خود و زمان ، حس هویت خود را به آنها بخشیده است ، فراهم آورد. این شامل انواع نمادهای قدرتمند ، ماسک ها و چهره های اجدادی است که کاملاً شبیه به شخصیت هایی است که شکارچیان و کشاورزان اولیه در سراسر جهان در ارتباط با مراسم های فصلی ، آیین های زندگی و مرگ و شمانی گرایی اکستاتیک (اعتقاد به دنیای غیب خدایان ، از آن استفاده کرده اند). شیاطین ، و ارواح اجدادی فقط به شمن ها یا کاهنان پاسخ می دهند). قدرت معنوی که هنرها از آن نام می برند و از آنها استفاده می کنند ، محلی است و از گروه به گروهی دیگر از جمعیت متفاوت است. زبانهای رسمی و رسمی غنی از قسمت های مختلف تحت تأثیر نفوذ از آسیای داخلی قرار گرفته اند ، اما هر گروه بر اساس صندوق مشترک اشکال تفکر جنوب شرقی آسیا زبان هنری خود را توسعه داده اند.امروز مشترک شوید! سنت هندی دومین سنت بزرگ در قرنهای نخستین دوره عادی از هند دریافت شد ، هنگامی که تجار بازرگانان از آن شبه قاره که در ایده های حاصلخیز بودند فعالیت های تجاری خود را گسترش می دادند. در بسیاری از مناطق جنوب شرقی آسیا – به ویژه برمه ، تایلند ، و سواحل کامبوج و اندونزی ، که تجار هندی در آن اقامت گزیدند و با خانواده های سران محلی ازدواج کردند – اسکریپت و ادبیاتی را با زبان پیشرفته سانسکریت به همراه آوردند. آنها همچنین یک سیستم مفهومی کاملاً توسعه یافته را در رابطه با پادشاهی ، کاردستی و مهندسی هیدرولیک به وجود آوردند که توسط ایدئولوژی های عمیق متافیزیکی الگوی هندی ، چه هندو و بودایی ، یکپارچه و تصدیق شده بود. این ایدئولوژی ها ادعا می شود جهانی است و همه تنوع انسانی را در یک مرجع کیهانی قرار می دهد. و این توضیح می دهد که چرا فرهنگ پذیرفته شد. زیرا هیچ فتح زمینی هندی وجود نداشت. در عوض ، تصورات هندی ، به همراه هنری که آنها را بیان می کرد ، توسط سلسله های موجود در پادشاهی های استعماری به عنوان روشی برای غلبه بر اختلافات در جمعیت خود ، تلاش متمرکز ، و متحد کردن مذاهب خود به کشورهای پایدار و مستقر در شهرها مورد استفاده قرار می گرفت. گرچه تصورات جدید مذهبی باید رضایت شخصی عمیقی را به عموم مردم می داد ، اما معماری و مجسمه های سنگی و مفرغی که در آنها بیان شده است ، از نظر مصالح ، کار و کار گران است. در آداب و رسوم فرقه ای ، انسان سرنوشت خود را تحقق بخشید: مراقبت از نیازهای مادی خدایان. بنابراین آنها خانه ها (معابد) را که به وفور از زمین تهیه می شدند ، از خدایان تهیه می کردند ، که مردم برای آنها کشت می کردند. در معبد ، خدای در مجسمه ای ساخته شده از چوب های گرانبها با طلا پوشیده شده بود – اما محدود به آن نبود. برای این مجسمه ، کارکنان آشپزخانه معبد ، وعده های روزانه را از گیاهان دارویی که در مزارع معبد ، در باغ های خود ، در گوسفندان ، قلم های گاو و مواد نگهدارنده بازی ساخته شده بودند ، تهیه کردند که توسط صیادانش تهیه شده بود ، یا توسط کشاورزان تحویل می شد و مدیون آن بودند. مالیات. این مجسمه همچنین پوشیده از لباس های گران قیمت ، حمام کردن و پیوستن به رختخواب در اتاق خواب خدایان بود که اغلب در بالای برج معبد یا زیگورات قرار داشت. برای دیدن همه اینها ، خدایان قشری از خادمان منزل داشتند ، یعنی کاهنان که به عنوان آشپز ، نانوا ، پیشخدمت و خفاش آموزش دیده بودند ، یا به عنوان نوکران (خوانندگان ستایش) و نوازندگان برای ساختن وعده های غذایی خدا یا به عنوان زیبایی شناسان او را در مواقع استرس و اندوه تسکین دهید. انحراف از کارهای روزمره جشنواره های عالی ماهانه و همچنین چندین مناسبت خاص بود. چنین اوقات ویژه ای ممکن است یک نیاز ناگهانی برای انجام مراسم آراسته و تمیز برای پاک کردن پادشاه باشد ، هنگامی که وی از شرارت ناشی از گرفتگی ماه تهدید شد ، یا در موارد شدید ممکن است فراخوانی برای نصب آیینی پادشاه جایگزین وجود داشته باشد. تا خطرات تهدیدآمیز و آداب و رسوم غیرپیشانی دیگر را به خود بگیرد. تا حدودی منظم ، تا حدودی بداهه ، مواردی بود برای تماشاگران با خدای که در آن شاه یا سایر نمازگزاران دعاهای و دعاهای خود را همراه با ارائه های مناسب ارائه می دادند. اینها عمدتاً قابل ویرایش بودند اما به ندرت ظروف پرهزینه ای که در آنها ارائه می شد ، گلدان های سنگی ، کشتی های قایق طلایی شکل و غیره ، گواهی بر بوی گل دهندگان نمی دادند. هدایای مناسب به غیر از خوراکی نیز قابل قبول بود – در میان آنها مهر و موم های استوانه ای برای استفاده خدایان ، اندازه فوق بشری و اسلحه های مخصوص او ، از قبیل قلاب ماهی ، اندازه آنها نیز زیاد است. برای این فرقه ، اما به عنوان خصوصی و نه به عنوان بخشی از فرقه معبد ، ممکن است مراسم خاکسپاری نیز شمرده شود ، که در مورد ، متأسفانه ، چیز کمی شناخته شده است. در زمان های اولیه پویا در جیرسو ، دو حالت دفن وجود داشت. یکی دفن معمولی در یک قبرستان بود. ماهیت دیگری که به نام “گذاشتن بدن” در نی نی انکی “قابل درک نیست. این ممکن است به شناور شدن بدن از کنار رودخانه به داخل عصا اشاره داشته باشد. Elegists و دیگر پرسنل تشییع جنازه حضور داشتند و عزاداری را انجام می دادند كه به دنبال بیان كامل به غم و اندوه محرومان و تكیه روحیه مردگان بودند. در دفعات بعدی دفن در طاق خانوادگی در زیر خانه مسکونی مکرر بود.
اوقات مقدس در بیشتر هزاره دوم قبل از میلاد ، هر شهر بزرگ دارای تقویم خاص خود بود. ماهها از جشنواره های مذهبی محلی که در ماه مورد نظر جشن گرفته می شد ، نامگذاری شده است. تقویم نیپور فقط در هزاره دوم قبل از میلاد پذیرفته شد. ماهیت جشنواره ها در این تقویم های مختلف مقدس گاهی منعکس کننده چرخه فعالیت های کشاورزی است ، از جمله برگزاری مراسم بزرگداشت آئین های شخم زدن به گاوآهن و بعداً در سال ، ناپایدار بودن آنها یا مراسم های کاشت ، برداشت و سایر فعالیت ها. تقویم مقدس گیرسو در اواخر دوره اولیه دینامیک از لحاظ حسابداری از جشنواره ها غنی است. در طی برخی از این دوره های جشنواره ، ملکه به دامنه خود سفر کرد تا هدایای تشییع جو ، مالت و سایر محصولات کشاورزی را به خدایان و روحیه مدیر عاملان کاریزماتیک مرحوم اهدا کند.چرخه جشنواره هایی که جشن ازدواج و مرگ زودهنگام داموزی و چهره های باروری مشابه در بهار را می گذارد ، با توجه به پیشینه جوامع مختلف کشاورزان ، گله داران یا تولید کنندگان خرما ساخته می شد. عروسی مقدس – که گاه یک مراسم زاد و ولد ، گاهی اوقات جشنواره برداشت با سبزه های شکرگذاری – به عنوان یک درام اجرا می شد: حاکم و یک کشیشی عالی ، هویت این دو خدای را به دست می گرفتند و به این ترتیب اطمینان حاصل می کردند که در واقع اتحادی بسیار مطلوب آنها صورت می گیرد. در بسیاری از جوامع ، تاسف برای خدای مرده به یك تشریفات راه یافت تا به بیابان بیفتد تا خدای كشته شده را در یك روده خود پیدا كند ، زیارتی به همراه همراهی از كرها و تاسف های دلخراش برای خدا.در سالهای بعد ، جشنواره سال نو یا اکیتو در معبد خاصی که در مزارع برگزار می شد ، از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. در ابتدا یک جشنواره کشاورزی که با کاشت و برداشت همراه بود ، به مناسبت مناسب تاج گذاری و سرمایه گذاری یک پادشاه جدید شد. در بابل آمد تا پیروزی خدای خورشید پیروزی مردوک در برابر تیامات ، الهه آبهای عمیق را جشن بگیرد. علاوه بر جشنواره های سالانه ، جشنواره های ماهانه نیز در ماه جدید ، هفتم ، پانزدهم و بیست و هشتم ماه برگزار می شود. آخرین – هنگامی که ماه نامرئی بود و تصور می شد که مرده است – شخصیتی کاملاً تفریحی داشت.
همان نوع اضطراب اضطراب نه تنها به عملکردها و اعمال بلکه به برخی از اشیاء نیز افزوده می شد که اعتقاد مشابهی به آنها القا می کرد که به نوعی بیشتر از طبیعی هستند. به عنوان مثال ، از چشمه ها و چوبها ، اشیاء سپاسگزاری در تابستان سخت و یا توسط سنگ هایی که اغلب اعتقاد بر این شهاب سنگ ها (به عنوان مثال شهاب سنگ ها بودند) برانگیخته می شدند ، یعنی ظاهراً با روشی غیرعادی به زمین رسیده بودند. به اینها محصولات کنش انسانی مانند مکانهای دفن و سنگ مرزی و چیزهای غیر قابل توضیح مانند وسایل نئولیتیک اضافه شد (احتمالاً شهاب سنگهای مرموز اغلب اینها بودند) یا سپرهای برنز (مصنوعی که از فرهنگهای پیشرفته تر رد شده بودند). برای توصیف قدرت در این اشیاء و کارکردهای الهام بخش از وحشت یا هیجان مقدس ، رومی ها سرانجام کلمه numen را به کار بردند که نشان دهنده گره خدا ، مهره است. اگرچه تاکنون هیچ مدرکی مبنی بر استفاده از این روش زودتر از قرن ۲ قبل از میلاد وجود ندارد. استفاده از کلمه روح به شماره ، درمورد دوره های ابتدایی آناکرون است ، زیرا جامعه ای را قادر به انتزاع بیشتر می کند. اصطلاح مانا ، که توسط Melanesians برای توصیف مفهوم خود از نیروهای فوق بشری استفاده نشده است ، نباید خیلی سریع معرفی شود. دو جامعه لزوماً مشابه نیستند و علاوه بر این ، استنباط از چنین مقایسه هایی که رومی ها یک مرحله غیر شخصی ، پیش از دیویسم ، دینی را تجربه کردند که مرتباً بر مرحله شخصی مقدم بود ، نمی توان درست دانست. در عوض ، از همان زمان های اولیه ، نیروهای فوق طبیعی که پیش بینی می کردند تعدادی از خدایان را به اشکال مشابه انسانی شامل می کردند. در میان آنها “خدایان بلند” بودند. مهمترین چیز در میان اینها ، یک الوهیت آسمان ، مشتری بود ، که شبیه به خدایان سایر اقوام اولیه هندو اروپایی ، سانسکریتوس دایوس و زئوس یونانی بود. هنوز نه ، احتمالاً یک موجود عالی ، هرچند از نظر برخی برتر از سایر قدرتهای الهی است ، این خدای آسمانی به آسانی با نیروهای عملکرد و شی ، با رعد و برق و هوا و یا با سنگ غیر مجهول که از بالا به وجود آمد ، پیوند خورده است. و به Jupiter Lapis معروف شد.مشتری ، مجسمه کلاسیک؛ در موزه واتیکان Alinari / منبع هنری ، نیویورک هدف ایثار و جادو این خدایان و کارکردها و اشیاء مقدس به نظر می رسیدند که به دلیل اینکه اسرارآمیز و هشدار دهنده بودند ، دارای قدرت بودند. برای اطمینان از تأمین مواد غذایی ، محافظت جسمی و رشد تعداد آنها ، رومیان اولیه معتقد بودند كه چنین نیروهایی باید نیرو بگیرند و متحدین شوند. فداکاری لازم بود. محصول قربانی شده ، الوهیت را احیا می کند ، که به عنوان یک قدرت عمل قلمداد می شود و بنابراین احتمالاً از بین می رود ، مگر اینکه چنین احیای شود. با این تغذیه او قادر به آماده سازی درخواستها می شود. و بنابراین فداکاری همراه با عبارت macte esto بود! (“افزایش می یابد!”). نماز همراهی عادی ایثار بود ، و به تدریج تصور از قدرتهای الهی ، حاوی مواد مختلفی از چاپلوسی ، تمجید و تلاش برای توجیه بود. اما این نیز با جادو پیچیده شده بود – تلاش برای ترغیب طبیعت ، بلکه برای وادار کردن آن. اگرچه مقامات (به عنوان مثال ، حدود ۴۵۱-۴۵۰ ق.م ، قانون جدول دوازده) تلاش كردند تا جنبه های مضر آن را محدود كنند ، اما جادو در سراسر جهان باستان رواج داشت. حتی آیین های رسمی پر از بقای آن باقی مانده است ، به ویژه جشنواره سالانه لوپرکالیا و رقص های آیینی سالی به افتخار مریخ. رومیان در زمان های تاریخی جادوگری را یک نفوذی شرقی می دانستند ، اما قبایل ایتالیایی مانند مریخی و پائلینی به خاطر چنین رویه هایی مشهور بودند. در میان آنها ، لعنتهای برجسته به چشم می خورد ، و کتیبه های نفرین شده از ج. ۵۰۰ bc به بعد در تعداد زیادی یافت شده است. همچنین تعداد زیادی بازمانده از تابو ، یک شاخه منفی از جادو وجود داشته است: به مردم توصیه می شد که با افراد غریبه ، اجساد ، کودکان تازه متولد نشده ، هیچگونه معامله ای انجام ندهند ، تا مبادا آسیب هایی در آنها وارد شود. دین در دوره اتروسایی ادغام ظاهری روستاهای لاتین و سابین رم همزمان شد ، یا احتمالاً خیلی زود به زودی فرا رسید ، دوره ای که روم تحت کنترل حداقل یک سلسله (تارکین ها) از اتروریا ، شمال تبر (ق) بود. ۵۷۵-۵۱۰ قبل از میلاد ، اگرچه برخی از محققان این سلطه را تا حدود ۴۵۰ میلادی گسترش می دهند).
اهمیت آیین اتروسکها احساس اضطراب دینی عمیقی داشتند و بیشتر از سایر مردم جهان باستان غربی به مراسم مذهبی اختصاص می یافتند. اگرچه منابع ، دوباره ، دیر و نا رضایت بخش هستند ، اما به نظر می رسد که آنها مجموعه کاملی از قوانینی را برای تنظیم این مناسک در اختیار داشتند. فرهنگ اتروسکی به شدت تحت تأثیر تأثیرات یونان در دوره شرقی شدن آن بود ، که عمدتا از طریق مراکز یونان (مانند کوما) در کامپانیا منتقل شد و به استعمار ایوبیان ، که در بازارهای سوریه نیز برجسته بودند ، منتقل شد. اما دین اتروریا دیدگاه بسیار غیر یونانی را نسبت به اسراف و عدم تمایل انسان در پیشگاه خدایان و خواست آنها اعلام می کند. agic ، مفهومی که برای توصیف شیوه عقلانیت یا روش تفکر مورد استفاده قرار می گیرد که به دنبال نیروهای نامرئی برای تأثیرگذاری بر وقایع ، تغییر اثر در شرایط مادی یا ارائه توهم تغییر است. در سنت غربی ، این طرز تفکر با روشهای دینی یا علمی متمایز است. با این حال ، چنین تمایزاتی و حتی تعریف جادو در معرض بحث گسترده است.
طبیعت و دامنه تمریناتی که به عنوان جادو طبقه بندی می شوند شامل الوهیت ، طالع بینی ، غرق شدن ، کیمیاگری ، جادوگری ، واسطه گری روح و نامزدی است. اصطلاح جادو همچنین در فرهنگ عامه مردم غربی به صورت محاوره ای به کار می رود تا به اعمال تسکین دهنده و خوابیدن دست برای سرگرمی اشاره شود. هدف جادو کسب دانش ، قدرت ، عشق یا ثروت است. برای بهبود یا جلوگیری از بیماری یا خطر. تضمین بهره وری یا موفقیت در یک تلاش؛ آسیب رساندن به دشمن؛ افشای اطلاعات؛ تحریک تحول معنوی. برای فریب؛ یا برای سرگرمی کارآیی جادو غالباً با توجه به شرایط و عملکرد جادوگر تعیین می شود ، که تصور می شود به نیروهای غیب و دانش ویژه از کلمات و اقدامات مناسب برای دستکاری در آن نیروها دسترسی دارد.پدیده های مرتبط با یا جادوگری با سحر و جادو شامل اشکال عرفان ، پزشکی ، بت پرستی ، بدعت ، جادوگری ، شمنیت ، ودو و خرافات است. سحر و جادو گاهی اوقات به جادوی “بالا” نخبگان فکری ، هم مرز با علم و جادوی “کم” از رویه های عامیانه مشترک تقسیم می شود. همچنین بین جادوی “سیاه” که برای مقاصد نامناسب استفاده می شود ، و جادوی “سفید” که ظاهراً برای اهداف مفید مورد استفاده قرار می گیرد ، تمایز قائل می شود. اگرچه این مرزها غالباً مشخص نیست ، اما اعمال جادویی به دلیل داشتن قدرت ماوراء طبیعی که گمان می رود از طریق پزشک متخصص هدایت شود ، یک شخصیت “جادوی” است و در برخی از جوامع یک چهره حاشیه ای یا ننگ شده است.عناصر جادو جادوها عملکرد جادو شامل کلمات (مثلاً جادوها ، توهین ها یا جذابیت ها) و اعداد نمادین است که تصور می شود دارای قدرت ذاتی ، اشیاء مادی طبیعی یا ساخته شده توسط انسان و اقدامات آیینی هستند که توسط شعبده باز یا سایر شرکت کنندگان انجام می شود. اعتقاد بر این است که یک طلسم یا تحریک آمیز قدرت را از آژانسهای معنوی برای تحقق جادو می گیرد. دانش از جادوها یا اعداد نمادین غالباً مخفیانه (غافلگیرانه) است و از داشتن چنین دانشی می توان به شدت مورد احترام و ترس قرار گرفت. در بعضی موارد ، طلسم مورد توجه ترین جزء مراسم یا مراسم جادویی است. به عنوان مثال ، جزایر Trobriand از Melanesia ، استفاده از کلمات صحیح و به روش صحیح را برای اثربخشی مراسم انجام می داد. در بین مائوری های نیوزلند قدرت کلمات به قدری مهم است که تصور می شود اشتباه در قرائت های عمومی باعث بروز فاجعه برای افراد یا جامعه می شود. علاوه بر این ، مانند جذابیت های قرون وسطایی اروپایی که از زبان های باستانی و بخش هایی از آیین های لاتین استفاده می کردند ، طلسم ها اغلب واژگان باطنی را به کار می گیرند که به مناسک مورد احترام می افزاید. اعتقاد به قدرت دگرگونی کلمات در بسیاری از مذاهب نیز رایج است. به عنوان مثال شمسان ، مدیوم روح و عرفا برای دستیابی به حالت درخشان در تماس با نیروهای معنوی یا حالت روشنفکری آگاهی ، صداها یا هجا های خاص را تکرار می کنند. حتی جادوی مدرن برای سرگرمی با استفاده از اصطلاح abracadabra باقیمانده طلسم را حفظ می کند.با اشتراک خود از نسخه اول ۱۷۶۸ ما به محتوای منحصر به فرد دسترسی پیدا کنید.امروز مشترک شوید مواد بیشتر ادبیات انسان شناسی به اشیاء استفاده شده در جادوگری به عنوان “دارو” اطلاق می شود ، از این رو استفاده محبوب از اصطلاح پزشکی پزشکی برای جادوگران است. این داروها شامل گیاهان دارویی ، قسمتهای حیوانات ، سنگهای قیمتی ، اشیاء مقدس و یا غرفه هایی است که در عملکرد استفاده می شوند و تصور می شود که به خودی خود قدرتمند بوده و یا از غرق شدن یا آیین ها تقویت می شود. در بعضی موارد ، داروهایی که قصد بهبودی دارند از نظر فیزیولوژیکی مؤثر هستند. به عنوان مثال ، خشخاش به عنوان ماده بیهوشی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد ، پوست بید توسط بعضی از چینی ها به عنوان ضد درد استفاده می شود ، و سیر و پیاز به عنوان آنتی بیوتیک در اروپا قرون وسطایی استفاده می شود. داروهای دیگری که به منظور ایجاد آسیب از جمله عصاره های وزغ و بوفادینولیدها هستند ، در واقع سموم شناخته شده هستند. سایر مطالب ، مانند تقسیم قسمتهای حیوانات ، با نتیجه مورد نظر رابطه نمادین دارند. به عنوان مثال ، در استخوان گوسفند (تقسیم شدن از استخوان شانه گوسفند) استخوان گوسفند بازتاب کننده نیروهای کلان جهان است. در جادوگری ممکن است یک جادوگر چیزی را که متعلق به قربانی مورد نظر است (به عنوان مثال ، مو ، پارگی ناخن یا یک تکه لباس) به عنوان بخشی از مراسم استفاده کند. این مناسک ممکن است نمادین باشد ، همانطور که با ترسیم محافل محافظ که در آن می توان ارواح ، آب پاشیدن آب روی زمین برای باران زدگی یا از بین بردن یک تصویر موم برای آسیب رساندن به یک قربانی به وجود آورد. گیاهان یا اشیاء دیگر همچنین می توانند نتایج دلخواه را نشان دهند: Trobriand در مراسمهای مختلف برای اطمینان از سرعت قایقرانی ، Trobriand از برگهای سبزیجات سبک استفاده می کند تا سه بعدی را نشان دهد.مناسک و وضعیت مجری از آنجا که جادو مبتنی بر عملکرد است ، آئین و دانش و توانایی جادوگر نقش موثری در کارآیی آن دارند. عملکرد جادو همچنین مخاطب را ، اعم از نیروهای معنوی خطاب ، بیمار-مشتری یا جامعه ، مخاطب فرض می کند. هم جادوگر و هم مراسم خود نگران رعایت تابوها و پاکسازی شرکت کنندگان هستند. جادوگران ، مانند کشیشانی که برپایی مراسم مذهبی هستند ، محدودیت های رژیم یا فعالیت های جنسی را برای مشخص کردن مناسک از فعالیت های عادی و غیراخلاقی مشاهده می کنند و آن را با حرمت سرمایه گذاری می کنند. موفقیت جادوگران مدرن با مخاطبان سرگرم کننده در درجه اول به مهارتهای عملکرد آنها در دستکاری اشیاء مواد برای ایجاد یک توهم بستگی دارد.
کارکرد مهمتر از همه نقشهای جادویی ، كاركردهای “ابزاری” و “بیانی” آن است. براساس تلاش برای تأثیرگذاری بر طبیعت یا رفتارهای انسانی ، عملکرد ابزار جادو با کارآیی آن در دستیابی به نتیجه مطلوب سنجیده می شود. انسان شناسان سه نوع اصلی جادوی ابزارها را شناسایی می کنند: مولد ، محافظ و مخرب. سحر و جادو تولیدی به کار می رود تا نتیجه موفقیت آمیز از کار یا طبیعت انسان ، مانند شکار فراوان و برداشت و یا آب و هوای خوب به دست آورد. سحر و جادو محافظ با هدف دفاع از یک فرد یا جامعه در مقابل مضرات طبیعت و شر دیگران است. استفاده از امولت ها برای جلوگیری از بیماری های مسری یا تلاوت جذابیت ها قبل از سفر نمونه هایی از این عملکرد محافظ است. سرانجام ، جادوی مخرب ، یا جادوگری ، به منظور آسیب رساندن به دیگران است ، غالباً با انگیزه حسادت ، و از نظر اجتماعی مختل است. در نتیجه ، استفاده از ضد تقابل علیه جادوگری ممکن است برخی از تنش های اجتماعی را در یک جامعه تسکین دهد.عملکرد بیانگر سحر و جادو از معانی نمادین و اجتماعی متصل به شیوه های آن ناشی می شود ، اگرچه مجریان آن ممکن است لزوما از این عملکرد آگاه نباشند. سحر و جادو می تواند از طریق آیین های مشترک که قدرت یا قدرت به اعضا می دهد ، حس هویت گروهی را فراهم کند. در عین حال ، می تواند شعبده باز را به عنوان یک فرد خاص در درون یا در حاشیه های جامعه منزوی کند. سحر و جادو همچنین می تواند به عنوان یک محل خلاق یا یک شکل سرگرمی باشد. بنابراین ، از کل سیستم تفکر ، اعتقاد و عمل در یک جامعه معین تفکیک ناپذیر است.
موضوعات قطعی: جادو ، دین و علم اصطلاح جادو به دلیل پارامترهای گسترده آن ، نقش مهم در بسیاری از جوامع و تعامل با پدیده های مرتبط ، نمی تواند در انزوا تعریف شود. جادوگری یک برچسب عمومی است که توسط افراد خارجی (از لحاظ نظری ، ناظران عینی) برای توصیف شیوه های خاص در جوامعی استفاده می شود که در آن ممکن است این کلمه یا معادل مفهومی آن وجود نداشته باشد. در نتیجه ، پدیده های گوناگون با این فرض که به همان شیوه عمل می کنند ، در کنار هم جمع می شوند. این ساختار مصنوعی سحر و جادو نیز فقط در رابطه با آنچه که نیست – در درجه اول ، دین و علم به عنوان حالتهای متفاوتی از عقلانیت وجود دارد. چنین تعاریفی از فرهنگ امتیازات جادویی با یک جهت گیری علمی قوی و متمایز کردن کسانی که به جای دین جادوگری می کنند. در نتیجه ، تعریف سحر و جادو و شناسایی جادوگران نیاز به درک زمینه های فرهنگی که از این برچسب ها استفاده می شود.تبلیغات اگرچه جادو با دین و علم غربی رابطه مبهم دارد ، اما ریشه در سنتهای اصلی نهادی ، اجتماعی و روشنفکرانه در تاریخ غرب دارد. علاوه بر این ، تلاشهای مدرن برای دستیابی به تعریف جهانی از جادوگری منعکس کننده تعصب غربی است. به ویژه ، دیدگاههای قرن ۱۸ و ۱۹ درباره تحول فرهنگی و تاریخی جادوگری را از دین و علم جدا می کند. در مدلی که توسط انسان شناس انگلیس ، سر جیمز فرزر (۱۹۴۱-۱۹۶۴) تهیه شده است ، جادوگری به عنوان مرحله اولیه رشد بشر شناخته می شود که ابتدا توسط دین و سپس توسط علم جایگزین می شود. بحث در مورد رابطه جادو ، دین و علم که بیشتر در مورد سحر و جادو در طول قرن بیستم حاکم بوده است ، در کارهای میدانی انسان شناسان ، نظریه های جامعه شناسان دین و انتقادات پسامدرنیست ها مشهود است. در نتیجه ، تحقیقات در مذاهب تطبیقی ​​، تاریخ و مردم شناسی در نیمه دوم قرن بیستم از مدل تکاملی به سمت تفسیرهای حساس تر به متن سوق پیدا کرد ، در حالی که مطالعات دیگر الگوهای جدیدی را برای مقایسه متقابل فرهنگی ایجاد کردند. با این وجود ، الگوی دانش جادوی دین قدرت تفسیری قابل توجهی را حفظ می کند ، و دوگانگی هایی که برای تمایز جادو از دین یا علم به کار می رود در گفتمان عامه گسترده است. امروز مشترک شوید! اطلاعات بیشتر درباره این موضوع هنرهای جنوب شرقی آسیا: سنت جادویی و انیمیشن بومی دین بین النهرین: هنرهای جادویی دین رومی: هدف ایثار و جادو دین خاورمیانه: نقش جادو دین ماقبل تاریخ: شامانیسم ، جادوگری و جادوگری جادو و دین جادو همچنان به عنوان یک جهان بینی باستانی ، شکلی از s ، به طور گسترده ای درک می شوددرباره این موضوع بیشتر بخوانید هنرهای جنوب شرقی آسیا: سنت جادویی و انیمیشن بومی اولین میراث پیچیده ای از هنر جادویی و انیمیشن است که توسط اقوام مختلف سرزمین اصلی به اشتراک گذاشته شده است ، جایی که از …جادو و علم اگرچه جادو از بعضی جهات با علم و فناوری مشابه است ، اما به کارآیی (توانایی تولید نتیجه مطلوب ماده) متفاوت می شود. جادو ، مانند دین ، ​​با نیروهای نامرئی و غیر تجربی نگران است. با این وجود ، مانند علم ، ادعای اثربخشی را نیز مطرح می کند. برخلاف علم ، که نتایج را از طریق روش های تجربی و تجربی اندازه گیری می کند ، جادو یک رابطه علت و معلولی نمادین را برقرار می کند. علاوه بر این ، مانند دین و بر خلاف علم ، جادو علاوه بر کارکرد ابزاری ، عملکردی بیان دارد. به عنوان مثال ، استراتژی های باران سازی جادویی ، ممکن است مؤثر باشد یا نباشد ، اما آنها برای تقویت اهمیت اجتماعی باران و زراعت برای یک جامعه در خدمت هدف برجسته هستند. زیر شاخه های جادو ديدگاه سحر و جادو به عنوان پيش ديني يا غير علمي ، هم در تفاوت هاي ظريف ميان جادو و ساير اعمال و هم در شناخت زير شاخه هاي جادو نقش داشته است. نکته قابل توجه ، انسان شناسان جادوگری را از جادوگری متمایز می کنند و اولی را دستکاری یک قدرت خارجی با ابزارهای مکانیکی یا رفتاری برای تأثیرگذاری بر دیگران و دومی را به عنوان یک کیفیت ذاتی شخصی تعریف می کنند که به جادوگر اجازه می دهد تا به همان اهداف برسد. با این حال ، خط بین این دو همیشه مشخص نیست و در برخی از نقاط جهان ممکن است یک فرد به هر دو طریق کار کند. به همین ترتیب ، تمایز بین جادوی “سیاه” و جادوی “سفید” مبهم است زیرا هر دو روش معمولاً از همان ابزار استفاده می کنند و توسط همان شخص انجام می شوند. محققان همچنین بین جادوگری و الوهیت تمایز قائل هستند ، که هدف آنها تأثیرگذاری بر وقایع نیست بلکه پیش بینی یا درک آنهاست. با این وجود ممکن است قدرت عرفانی تقسیم کننده ها همان قدرت پشت جادو باشد. سرانجام ، علیرغم این تفاوت ها و تنوع نقش های منحصر به فردی که پزشکان در جوامع خود بازی می کنند ، اکثر آنها تحت عنوان جادوگر جهانی طبقه بندی می شوند. اغلب حتی شخصیتهای مذهبی مانند کاهنان ، شماها و پیامبران به عنوان جادوگران شناخته می شوند زیرا بسیاری از فعالیت های آنها شامل اعمالی است که توسط دانشمندان مدرن تعریف شده است. در پایان ، تمایزها بین جادو و دین یا علم در عمل دشوارتر از تئوری است. بنابراین دانشمندان برای توصیف فعالیتها یا افرادی که از این خط تقسیم مصنوعی عبور می کنند از برچسب هایی مانند جادویی مذهبی استفاده می کنند. به همین ترتیب ، مرز بین جادو و علم نفوذ پذیر است ، زیرا روش علمی نوین (مشاهده و آزمایش) از اشکال جادوی علمی مانند کیمیاگری و اخترشناسی پدید آمده است. بنابراین ، مدل تکاملی ، که بین جادو ، دین و علم تفاوت قائل است ، نمی تواند شباهت اساسی بین پدیده های مختلف را به خود اختصاص دهد. علاوه بر این ، دوگانگی هایی که جادوگری را در رابطه با سایر پدیده ها تعریف می کنند ، تقلیل گرایانه هستند و اغلب ساختارها و عقاید معنی دار را که در شیوه های بومی خود به این شیوه ها اطلاع می دهند ، نادیده می گیرند.تاریخ مفهومی این ادعا که جادوگری در همه جوامع بشری یافت می شود ، بر تعریفی مبتنی است که ریشه در مفروضات فرهنگی غربی دارد و هر دو این فرضیات و استفاده از اصطلاح جادو با گذشت زمان و مکان دستخوش تغییر شده اند. در نتیجه ، برای درک اعتقادات و رویه ها در جوامع دیگر که شبیه به جادوی اروپایی هستند ، لازم است از روشهای حساس به متن و مقایسه ای استفاده شود که در مطالعه انسان شناسی ، تاریخ و مذهب اهمیت فزاینده ای پیدا می کند.امروز مشترک شوید! تاریخ جادو در جهان بینی های غربی برداشت غربی از جادو ریشه در میراث باستان یهودو-مسیحی و یونان و روم دارد. این سنت در اروپای شمالی در دوره قرون وسطی و اوایل مدرن قبل از گسترش به سایر نقاط جهان از طریق اکتشافات اروپایی و استعمار پس از ۱۵۰۰ شکل گرفت. “ظهور” و “افول” جادو و سپس دین ، ​​همراه با پیروزی نهایی علم – الگویی که اکنون توسط دانشمندان به چالش کشیده شده است. علاوه بر این ، منشأ کلمه جادو سؤالاتی را درمورد روش هایی که دین یک شخص جادوگری شخص دیگری است ، برعکس ایجاد می کند.جهان مدیترانه باستان اصطلاح اصلی جادو (یونانی: mageia؛ لاتین: magia) از اصطلاح یونانی magoi گرفته شده است که به یک قبیله ماد در ایران و دین آنها ، زرتشت اشاره می کند. طبق سنت یونان و روم ، جادوگران دارای مهارتهای پنهانی یا پنهانی و توانایی انتقال قدرت از طریق هر یک از خدایان مشرک ، ارواح یا اجداد پانتئونهای باستان بودند. در حقیقت ، بسیاری از سنت های مرتبط با سحر و جادو در دنیای کلاسیک ناشی از شیفتگی با اعتقادات خاورمیانه باستان است و به نیاز به ضد خلقی در برابر جادوگری مربوط می شوند. جادوها قرون وسطایی اروپا در دوره تبدیل اروپا به مسیحیت (حدود ۳۰۰-۱۰۵۰) ، جادوگری به شدت با بت پرستی شناخته می شد ، برچسب مبلغین مسیحی برای شیطنت کردن اعتقادات مذهبی قوم سلتی ، آلمانی و اسکاندیناوی استفاده می شد. رهبران كلیسا همزمان شیوه ها و اعتقادات بومی را تخصیص داده و مسیحی كردند. به عنوان مثال ، داروهای دارویی یافت شده در دست نوشته های صومعه ، فرمول ها و مناسک های مسیحی را با آیین های عامیانه آلمانی ترکیب می کنند تا بتوانند مواد طبیعی را برای درمان بیماری های ناشی از سموم ، حمله به جن ها ، نگه داشتن دیو و یا سایر نیروهای نامرئی ترکیب کنند. یکی دیگر از کارهای مسیحی ، کتاب مقدس (الهام بخش از طریق انتخاب تصادفی یک متن کتاب مقدس) ، در مسیح الهیات قرن ۱۱th از اسلاو های ارتدکس رمزگذاری شد. اگرچه با رهبران مسیحی این دوره با همدستی و محکومیت روبرو شد ، جادو در یک رابطه پیچیده با دین غالب زنده ماند. فرآیندهای انباشت مشابه در تبدیل های بعدی در آمریکای لاتین و آفریقا رخ داده است ، جایی که عقاید بومی در نیروهای معنوی و اعمال جادویی ، گاه گاه ناخوشایند با الهیات مسیحی وجود دارد.در اروپای قرون وسطای قرون وسطی (حدود ۱۰۵۰-۱۳۵۰) ، نبرد بین دین و جادو به وقوع پیوست که مبارزه با بدعت ، برچسب کلیسا برای اعتقاد به عقاید مسیحی است. اعتقاد بر این است که جادوگران ، مانند بدعتین ، برای انجام کارهای شیطان ، تحریف یا سوءاستفاده از مناسک مسیحی هستند. تا قرن پانزدهم میلادی ، اعتقاد به واقعیت معاهده های انسانی با شیطان و قدرت های جادویی به دست آمده از طریق آنها ، به آزار و اذیت کسانی که متهم می شوند در واقع با جادوی خود به دیگران آسیب می رسانند ، کمک کرده است. همچنین در قرون وسطایی شیطنت مسلمانان و یهودیان به ظن “دیگری” کمک کرد. گروه های حاشیه ای به طور معمول متهم به قتل عادت در بچگی بودند. به روایت های ناعادلانه “افتراق خون” ، یهودیان متهم به سرقت كودكان مسیحی برای قربانی كردن بودند.همچنین اتهامات مشابهی علیه جادوگران توسط مسیحیان و علیه مسیحیان توسط رومیان باستان نیز ساخته شده است.اگرچه سحر و جادو در قرون وسطا به طرز گسترده محکوم می شد ، اما اغلب به دلایل سیاسی یا اجتماعی ، گسترش فرمول ها و کتاب های جادویی از این دوره نشانگر شیوع گسترده آن در اشکال مختلف است. ریچارد کیکلفر دو دسته اصلی جادو را شناسایی کرده است: جادوی کم “شامل جادوگری (دعا ، نعمت ، مجاورت) ، سحرهای محافظ و طلسم ، جادوگری (سوء استفاده از جادوی پزشکی و محافظ) ، الهه و طالع بینی محبوب ، ترفندها و جادوی پزشکی از طریق گیاهان و حیوانات؛ و “بلند” ، یا جادوگری روشنفکرانه ، شامل اشکال آموخته شده تر طالع بینی ، جادوی جادویی ، کیمیاگری ، کتب اسرار و نامتعارف است. همچنین شواهدی وجود دارد که علاقه جادویی به سحر و جادو دارد ، به ویژه که مربوط به اتومبیل و سنگهای قیمتی است. علاوه بر این ، جادو به عنوان وسیله ادبی زمان ، به ویژه حضور مرلین در داستانهای آرتورین خدمت می کرد. اگرچه سحر و جادو اروپای قرون وسطایی با قرض گرفتن از رویه های یهودی و منابع علمی عربی مانند کتاب سحر و جادوهای نجومی Picatrix ، احساس دیگر بودن خود را حفظ کرد ، اما از سنت اصلی مسیحی نیز نتیجه گرفت. به عنوان مثال ، Necromancy از آیین ها و فرمول های مسیحی لاتین برای وادار کردن ارواح مردگان برای اطاعت استفاده می کرد. قرون وسطایی و اوایل اروپای مدرن در اواخر قرون وسطی (حدود ۱۴۵۰-۱۵۰۵) و در اوایل دوره مدرن (حدود ۱۴۵۰-۱۷۵۰ ق.) ، جادو به عنوان بخشی از یک فرقه شیطانی ضد اجتماعی گسترده و خطرناک در نظر گرفته می شد که شامل شیوه های محکوم جادوگری ، نکروب بودن ، و جادوگری بدعتکاران ، جادوگران و جادوگران متهم تحت استعلاماتی بودند که برای کشف این اتصالات فرقه و از بین بردن وسایل انتقال (به عنوان مثال ، سوزاندن کتابهای محکوم و یا احزاب “گناهکار”) طراحی شده بودند. کتابچه تأثیرگذار Malleus malficarum (“چکش جادوگران” ، ۱۴۸۶) توسط ژاکوب اسپرنگر و هنری کرمر جادوگری را با جزئیات بسیار توصیف می کند (به عنوان مثال ، سحر جادوگران ، یک مجموعه نیمه شب در جشن به شیطان). علاوه بر این ، این جلد مجدد چاپ مجدد مسئولیت ارتباط غلط جادوگری با جادوگری با زنان است که در اوایل دوره مدرن به ویژگی اصلی تبدیل می شود. این تئوری توطئه جادوی شیاطین به “شوق جادوگران” مدرن اولیه که در زمان افزایش تنش میان جادو ، دین و علم نوپا رخ داده کمک کرده است. تبلیغات با این وجود ، علیرغم آزار و اذیت جادوی “سیاه” و پزشکان متهم آن ، اشکال جادوی “سفید” در اروپا در مرزهای جادو ، عرفان و تجربگی نوظهور پابرجا بود. در دوره رنسانس علاقه مندی های جدیدی به شیوه های خاورمیانه باستان ، عرفان نئوپلاطونی و متون عربی در مورد کیمیاگری و اخترشناسی وجود داشت. پیکو دلا میراناندولا به دنبال دانش پنهان در کابالای یهود ، روشی عرفانی برای باز کردن اسرار الهی موجود در کتب عبری مکتوب و نانوشته است. مارسیلیو فیچینو سحر و جادو نجومی و قدرت موسیقی را برای انتقال تأثیرات کیهانی مورد مطالعه قرار داد ، در حالی که جوردانو برونو سنت های عرفانی هرمتیسم را بر اساس آثار اکتشاف کرد. برداشت های غربی از جادو ، دین و علم در دوره مدرن توسط معامله گران ، فاتحان ، مبلغان ، انسان شناسان و مورخان به سایر نقاط جهان در دوره مدرن صادر شده است. مسافران اروپایی در سده های شانزدهم و نوزدهم به عنوان مردم شناسان بدوی عمل می کردند که مشاهدات مکتوب آنها منابع تاریخی ارزشمندی است. با این حال ، حساب های آنها ، غالباً با فرضیه های یهودو-مسیحیان در مورد مذهب و جادو ، رنگی می شود ، روشن می کند که چگونه با بومیان به عنوان “فرزندان” رفتار می شود تا آموزش ببینند یا در مورد برخی از فاتحان ، به عنوان نژادهای غیرمذهبی به بردگی گرفته شوند. در نیمه دوم قرن نوزدهم ، انسان شناسان شروع به تجزیه و تحلیل جادو و بخش آن در تکامل ادیان جهان کردند. کار آنها با یک تمایز اساسی ریشه در الگوی تکاملی جادوی دین و علم داشت: جهان بین فرهنگهای تاریخی ، سواد شهری و یا “تمدنها” (به عنوان مثال ، سنتهای باستانی شرق و جنوب آسیا) و غیرسوادی تقسیم می شود. اقوام باستانی یا قبیله ای قبیله ای (مانند آنهایی که در بخش هایی از آفریقا ، قاره آمریکا و اقیانوسیه یافت می شوند). مورخان ، جوامع پیچیده ای را توصیف می کردند که با شهرنشینی ، تمرکززدایی و سنت های مکتوب به عنوان پیشرفته تر شناخته می شوند و پیشرفت خود را به عنوان تمدن ها مطابق الگوی تکاملی می سنجند. جوامع عشایری ، قبیله ای ، کشاورزی یا غیربومی با سنت های شفاهی دهان غالبا توسط ناظران اولیه اروپایی به عنوان افراد راکد توسعه یافته و بدون سابقه تلقی می شدند. در حالی که این دیدگاه ها دیگر پذیرفته نمی شوند ، هنوز هم اثر باقیمانده آنها به شکلی مفهوم سازی جادو ، دین و علم احساس می شود. انسان شناسان دین به طور سنتی بین “دین” که توسط ادیان اصلی جهان به کار می رود ، تمایز قائل می شوند ، که اغلب جادوگری را به عنوان خرافات و حاشیه ها و عقاید جوامع كوچك و بی سواد كه در آن “جادو” ممكن است در واقع برای اعتقاد دینی مهم باشد ، تمایز می بخشند. در اینجا تمایز بین دین و جادو بی اساس به نظر می رسد. در واقع ، همانطور که برخی از جوامع پسا استعماری تلاش می کنند از منطق غربی فاصله بگیرند ، سنت های مذهبی باستان برای تأیید دوباره هویت فرهنگی و استقلال محوری است. وودون غربی آفریقا (ودو) که به کارائیب ، آمریکا و جاهای دیگر سرایت کرده است ، نمونه ای از یک عمل مذهبی بومی است که با هنر ، موسیقی و ادبیات به هویت فرهنگی گره خورده است و خرابکارانه از آن به عنوان نقطه ای برای مقاومت بعد از استعمار استفاده می شود. عقلانیت غربی فرهنگ های جهانی مفهوم سحر و جادو غربی به عنوان مجموعه ای از عقاید ، ارزش ها و شیوه هایی که کاملاً مذهبی یا علمی نباشند ، معادل آن را در زبان ها و فرهنگ های غیر غربی پیدا نمی کند. برعکس ، مفاهیم موجود در فرهنگ های دیگر ممکن است غیرقابل ترجمه به انگلیسی یا چارچوب غربی باشد. به عنوان مثال ، دیوید مالو ، مورخ هاوایی (وفات ۱۷۹۳-۱۸۵۳) ، در مورد مسیحیت و مذهب سنتی هاوایی ، hoˋomana را پیدا کرد (برای ساختن ، انجام دادن یا به قدرت رسیدن به ماورایی ، الهی یا معجزه آسایی) نزدیکترین ترجمه برای دین انگلیسی ، برخلاف توصیف آن توسط غربی ها به عنوان یک مؤلفه جادویی در اعتقادات پولینزی. علاوه بر این ، یک فرهنگ لغت مدرن ژاپنی از واژگان ، majikku ، برای کلمه انگلیسی جادو استفاده می کند. همچنین از کلمه انگلیسی جادو استفاده می کند تا چندین کلمه ژاپنی را ترجمه کند که از ma- شروع می شود ، شخصیت kanji که نشان دهنده روح کینه آمیز مردگان است (در عقاید قومی آسیای شرقی ، اجدادی که به درستی از آن مراقبت نشده است ؛ در کیهان شناسی بودایی ، یک شخصیت شیطانی شیطانی). . در حالی که از نظر سطحی شبیه به مفهوم جادوی مسیحی به عنوان شیطون است ، کیهان شناسی در مورد این شیاطین بسیار متفاوت است. علاوه بر این ، معانی دامنه معانی و معانی را که در تفکر غربی وجود دارد ، ندارد.از طرف دیگر ، شیوه های خاصی که به عنوان جادو شناخته می شوند (مثلاً الوهیت ، جادوها ، واسطه گویی روح) در سراسر جهان یافت می شود ، حتی اگر کلمه جادو نباشد. به عنوان مثال ، در چین شیوه های مختلفی از قبیل الوهیت از طریق استخوان های اوراکل ، پیشنهادهای به اجداد مرده و فنگ شویی را می توان به عنوان جادو ، دین یا علم طبقه بندی کرد ، اما جای سوال دارد که آیا این مقولات در تفکر چینی اعتبار دارند؟ بلکه این شیوه های به اصطلاح جادویی بخشی ذاتی از جهان بینی ها هستند که در سیستم های اصلی مذهبی و فلسفی چین بیان شده اند (عبادت اجداد ، کنفوسیسیسم ، دائوئیسم و ​​بودیسم). در چین مدرن ، برخی از جوامع با ترکیبی از شیوه های به ظاهر متناقض از جمله دعا و اجبار به خدایان ، دعوت به ارواح اجدادی ، معالجه های مردمی و تلقیح مدرن با بحران مقابله می کنند. چنین هم افزایی در شرق آسیا متداول بوده است. به ویژه ، در قرن ۶th ژاپن پرستش طبیعت بومی شینتو با اشکال وارداتی از بودیسم آمیخته شد و هیچ نوع درگیری که در زمان تبدیل اروپا به مسیحیت رخ داده است. در آسیای شرقی مدرن ، درگیری بین جادو ، دین و علم معرفی شده توسط مفاهیم غربی سحر و جادو در کنار یک سنت قوی سینکریسم رخ می دهد که علم تجربی را با شیوه هایی ترکیب می کند که مطالعات مردم شناسانه و جامعه شناختی جوامع مدرن غیرسواد مدرن در قاره آمریکا ، اقیانوسیه و آفریقا به اصطلاحات جدید جهانی منجر شده است. با شروع نیمه دوم قرن بیستم ، برخی از جامعه شناسان و انسان شناسان با استفاده از روش های مورد استفاده برای بررسی جوامع موجود بی سواد (“بدوی”) برای سوادآموزی ، جوامع شهری از گذشته ، که قبلاً توسط آنها ارزیابی شده بود ، جداول مربوط به بورس های قبلی را تغییر دادند. معیارهای مربوط به مطالعه “تمدنها” به عنوان مثال ، پدیده shamanism و کلمه shaman ، همانطور که توسط Mircea Eliade (1907- 1907) در اکتشاف او از حالت های اکستاتیک تعریف شده است ، نه تنها در فرهنگ های “بدوی” بلکه برای مسیحیان پیشامدرن استفاده شده است. به همین ترتیب اصطلاح mana (“قدرت”) که از فرهنگهای ملانزیایی و پولینزی توسط امیل دورکهایم و مارسل ماوس (۱۸۵۰-۱۸۷۲) تخصیص یافته است ، در تمدنهای تاریخی ، از جمله روم کلاسیک ، به طور گسترده در اعمال جادویی به کار رفته است. تاریخچه تئوری های جادویی مبانی به دلیل تأثیر تئوری انسان شناسی در مطالعه جادو ، بررسی و توسعه تاریخ آن بررسی شده است. اولین چهره مهم در این تحقیق ، سر ادوارد برنت تیلور بود که فرهنگ ابتدایی (۱۸۷۱) جادوگری را یک “علم شبه” قلمداد می کرد که در آن “وحشی” رابطه مستقیمی بین علت و معلولی را بین عمل جادویی و مورد نظر مطرح می کرد. نتیجه تیلور جادو را به عنوان “یکی از فجیع ترین هذیان هایی که تا کنون بشر را آزار داده است” می دانست ، اما او به آن به عنوان خرافات یا بدعت نیامد. در عوض ، او آن را به عنوان پدیده ای مبتنی بر “اصل نمادین جادو” ، یك طرح فكری كه مبتنی بر یك روند منطقی قیاس بود ، مورد مطالعه قرار داد. او همچنین فهمید که جادو و دین بخشی از یک سیستم تفکر کلی هستند. اگرچه او معتقد بود که اعتقادات جادویی و انیمیشن در مراحل بعدی تاریخ کمتر رواج می یابد ، اما جادو و دین را به عنوان مراحل جایگزین در تکامل تکامل بشر نمی دید.این نتیجه گیری می تواند برای سر جیمز فرزر در کتاب طلایی (Bough Golden Bough) (1890) باقی بماند ، که در آن او دستور داد جادوگری ، دین و علم را در یک طرح عالی تکاملی انجام دهد. سحر و جادو مقدم بر دین بود زیرا به گفته فروز ، اولی از نظر منطقی ساده تر بود. با این حال ، این مفهوم مبتنی بر فرض نادرست او بود كه بومیان استرالیا ، نمونه هایی از مردم “بدوی” ، به جادو اعتقاد داشتند اما به دین اعتقاد ندارند.امروز مشترک شوید!نظریه های جامعه شناسیخط دیگری از نظریه پردازان ، از جمله جامعه شناسان دورکیم و ماس ، بحث را با تعریف جادو بر حسب عملکرد اجتماعی آن گسترش دادند. دورکیم در اشکال ابتدایی زندگی مذهبی (۱۹۱۲) اظهار داشت که مناسک جادویی شامل دستکاری اشیاء مقدس توسط جادوگر به نمایندگی از مشتری های خاص است. از این رو اهمیت انسجام اجتماعی مناسک مذهبی (توسط کشیش ها) از این رو تا حد زیادی فاقد بود. نظرات دورکیم توسط A.R. رادکلیف براون در جزایر آندامان (۱۹۲۲) و به میزان کمتری توسط مالینوفسکی در آرگونوت های اقیانوس آرام غربی (۱۹۲۲) و جادو ، علم و دین (۱۹۲۵). رادکلیف-براون اظهار داشت که کارکرد جادو بیان اهمیت اجتماعی رویداد مورد نظر است ، در حالی که مالینوفسکی جادو را مستقیم و اساساً درگیر نیازهای روانشناختی فرد می دانست. مطالعات بعدی در مورد کار سیستم های جادویی ، به ویژه در آفریقا و اقیانوسیه ، که بر اساس کار مالینوفسکی و رادکلیف براون ساخته شده است و همچنین سر ادوارد ایوانز-پریچارد در جادوگری ، اوراکل و جادو در میان آزند (۱۹۳۷). اوانز-پرچارد در کتاب اصلی خود نشان داد که جادو بخشی جدایی ناپذیر از دین و فرهنگ است که برای توضیح رویدادهایی استفاده می شود که در غیر این صورت نمی توان آنها را درک یا کنترل کرد. Zande سودان جنوبی جادوگری را به همراه بخش جادوگری و اوراکل به عنوان بخش عادی از طبیعت و جامعه می پذیرد. این پدیده ها یک سیستم منطقی بسته را تشکیل می دهند ، که هر بخش دیگری بخش دیگری را تحت فشار قرار می دهد و یک سیستم عقلانی علیت را فراهم می کند. نظریه های روانشناسی این رویکردهای انسان شناختی و جامعه شناختی به جادوگری به عنوان یک پدیده اجتماعی متمرکز شده بود ، اما نقش روانشناسی فردی در دیدگاه های تیلور و فروز ضمنی بود و موارد بیشتری را در کار مالینوفسکی ارائه می داد که مرتبا توضیحات روانشناختی را برای اعتقاد به جادو ارائه می داد. نگاه تأثیرگذار زیگموند فروید از سحر و جادو به عنوان اولین مرحله در رشد اندیشه دینی (توتم و تابو ، ۱۹۱۸) از مدل فریزر پیروی کرد و شباهت اساسی بین اندیشه کودکان ، عصب کشی و “وحشیان” ایجاد کرد. طبق گفته فروید ، هر سه فرض كردند كه این آرزو یا قصد به طور خودکار منجر به تحقق هدف مورد نظر می شود. این دیدگاه تقلیل گرا ، بر اساس عقاید منسوخ شده درباره فرهنگ های “بدوی” ، در نتیجه تحقیقات میدانی جدید مورد تجدید نظر قرار گرفت. گرچه کلود لوی-اشتراوس نیز در ابتدا با این سه گروه برابر بود ، اما بعداً این دیدگاه را در تحلیل خود از کار Maus اصلاح کرد ، که تمرکز آن بر زبانشناسی ساختاری اصطلاحاتی مانند mana ar ar است. ظهور مطالعه دین تطبیقی ​​منجر به نظریه های جدیدی شد که هم ادیان جهان و هم سیستم های اعتقادی بومی شده را به خود اختصاص داده اند. کار الیاد ، از جمله مطالعه وی در مورد shamanism ، یک نمونه مهم و تأثیرگذار از این رویکرد است ، مانند آن کار نینیان هوشمند ، که یک ابعاد هفت بعدی (تجربی ، اسطوره ای ، آموزه ، اخلاقی ، آیینی ، اجتماعی و مواد) را ابداع کرده است. تجزیه و تحلیل جهان بینی برای مقایسه متقابل فرهنگی که می تواند برای سیستمهای مختلف اعتقادی اعمال شود ، خواه جادو یا دین نامیده شوند. به همین ترتیب ، محقق یهود ، یعقوب نووسنر ، “حالت عقلانیت” را با بیان خنثی پیشنهاد کرد تا از مقایسه ادراکی میان سیستمهای اندیشه که در غیر اینصورت جادو ، دین ، ​​علم یا فلسفه طبقه بندی می شوند ، جلوگیری شود. پایگاه وسیع تری که با رویکرد ادیان تطبیقی ​​ایجاد شده است از دشواری های تمایز ادبیات شهری از جوامع غیرسواد غیرسواری و خطرات پیشرفت جادوگری – دین-دانش جلوگیری می کند.گفتگوی پسامدرن بورس تحصیلی پسامدرن همچنان مفهوم انسان شناسی قدیمی تر را به چالش می کشد. کار انسان شناسان مانند ویکتور ترنر (۸۳ – ۱۹۲۰) ، کلیفورد گرتز ، و مارشال سهلینز تأثیر گسترده ای در علوم اجتماعی و علوم انسانی داشته است. محور اصلی چالش پارادایم سنتی جادوگری-مذهب ، جادو ، علم ، دین و دامنه عقلانیت بود (۱۹۹۰) ، که در آن استنلی جیراجا تامبیا تاریخ اروپا را از الگوی پیشرفت و کار انسان شناسان از تیلور به تجزیه در می آورد. . انسان شناسان دیگر الگوی ظهور و افول جادو را در اندیشه اروپایی بیان شده در مذهب پیشگامانه کیث توماس و فروپاشی جادو (۱۹۷۱) ، یک مطالعه در مورد انگلیس اولیه مدرن و والری فلنت از ظهور جادو در اوایل قرون وسطای اروپا سؤال کرده اند ( ۱۹۹۱). نکته قابل توجه ، هیلدرد گرتز ، انسان شناس ، برداشت های جهانی از توماس از دین و جادو را به چالش کشید ، و دانشمندان مدل این ظهور و سقوط را با طرح این سوال که این اصطلاحات خاص فرهنگ است و شرایط تاریخی بسیار پیچیده تر از الگوی ساده ارائه شده را زیر سوال برده اند. این مباحثات انضباطی ، همراه با رد پارادایم جادویی-دین-علوم جادوی غربی ، به درمانهای حساس تر رویه های جادویی در جوامع مختلف کمک کرده است.
امروز مشترک شوید! مطالعه سحر و جادو به عنوان یک پدیده فرهنگی متمایز دارای سابقه ای طولانی در مطالعات انسان شناسی ، جامعه شناسی و تاریخی است. اگرچه برخی تمایزها بین جادوگری و سایر فعالیتهای مذهبی یا علمی ممکن است مفید باشد ، جادو را نمی توان مانند گذشته خواند. کارهایی که به عنوان جادو طبقه بندی می شوند ، اساساً نمایانگر جنبه یا بازتابی از جهان بینی هستند که توسط افراد خاص در یک نقطه خاص از پیشرفت تاریخی خود برگزار می شوند. جادو ، مانند دین و علم ، بنابراین بخشی از جهان بینی کلی یک فرهنگ است. جان اف.م. میدلتون رابرت اندرو گیلبرت کارن لوئیز جولی در این مقاله های مرتبط با بریتانیکا بیشتر بدانید: هنرهای جنوب شرقی آسیا: سنت جادویی و انیمیشن بومی اولین میراث پیچیده ای از هنر جادویی و انیمیشن است که توسط اقوام مختلف سرزمین اصلی به اشتراک گذاشته شده است ، جایی که از ریشه های سرخپوشان و جزایر به وجود آمده است. چنین هنری به مردمی که آن را حس کرده اند سایت های مرتبط با تاریخ باستان بین النهرین.دین بین النهرین: هنرهای جادویی از نظر باستانی بین النهرین ، خدایان و انسانها یک جهان را به اشتراک می گذارند. خدایان در میان مردان در املاک بزرگ خود (معابد) زندگی می کردند ، حکمرانی می کردند ، برای انسانها از قانون و نظم حمایت می کردند و جنگ های خود را می جنگیدند. به طور کلی ، دانستن و اجرای اراده معبد رومی ، معروف به معبد دیانا ، در اوورا ، پرتغال. دین رومی: هدف ایثار و جادو این خدایان و کارکردها و اشیاء مقدس به نظر می رسیدند که به دلیل اینکه اسرارآمیز و هشدار دهنده بودند ، دارای قدرت بودند. برای اطمینان از تأمین مواد غذایی ، محافظت جسمی و رشد تعداد آنها ، رومیان اولیه اعتقاد داشتند كه چنین نیروهایی باید مورد استفاده قرار گیرند و متحدین شوند نماد خبرنامه تاریخ را در نوک انگشتان خود قرار دهید برای دیدن اتفاقاتی که در این روز افتاده است ، هر روز در صندوق ورودی خود ثبت نام کنید!
با ثبت نام ، شما با اعلامیه حریم خصوصی ما موافقت می کنید.
امروز مشترک شوید! افسون غیبت اصلاحات؟ به روزرسانی می کنید؟ بستری؟ اگر پیشنهادی برای بهبود این مقاله دارید به ما اطلاع دهید (به ورود نیاز دارید). نوع بازخورد را انتخاب کنید: اشتراک گذاری افسون غیبت نوشته شده توسط:سردبیران دائرالمعارف بریتانیکابه تاریخچه مقاله مراجعه کنیدافسونگری ، یک عمل یا اصطلاحاتی که اعتقاد بر این است که دارای قدرت جادویی هستند ، شبیه به بخاطر آوردن یا طلسم. جذابیت ها از اولین نمونه های ادبیات مکتوب به شمار می روند. از جمله جذابیت هایی که به زبان انگلیسی قدیمی نوشته شده است کسانی که علیه کوتوله و در مقابل سرقت گاو هستند. این کلمه از زبان فرانسوی قدیمی و کارمن لاتین ، “گفتار آیینی” ، “شعار” یا “ترانه” است.
در این مقاله های مرتبط با بریتانیکا بیشتر بدانید:گوسلارادبیات عامیانه: ضرب المثل ها ، معماها و جذابیت ها
افسون ها ، چه برای تولید جلوه های جادویی و چه برای تقسیم آینده من زبان شناسی کافی برای پاسخ به قسمت دوم نمی دانم ، بنابراین من فقط به عنوان یک کامنت می نویسم. به نظر می رسد سناریوی “استفاده از هر آنچه درست به نظر می رسد” باشد ، همانطور که مشاهده کردید. جدا از نمونه های شما ، همیشه “مربع جادویی” ، “تفکر جادویی” و “یک عصر جادویی” است. – ین بخش ویکی پدیا همان چیزی است که من می توانم پیدا کنم ، و نشان می دهد که این مورد از هر آنچه درست به نظر می رسد مشخص نمی کند که چه زمانی از جادو و چه زمان جادویی استفاده کنید. اما یک یا دو نشانگر وجود دارد. جایی که معنی ثانویه “زیبا یا لذت بخش به شکلی است که به نظر می رسد از زندگی روزمره برداشته شده است” ، پس از آن برای من مثل جادویی است. یک عصر جادویی در جاهایی که به معنای واقعی کلمه به جادو اشاره دارد ، به نظر نمی رسد که جادویی از آن استفاده کند مگر اینکه مربوط به استفاده ، استفاده یا شبیه جادو باشد. برای کیت های جادوگران روزمره ، به نظر می رسد سحر و جادو کاربرد دارد. –  دسامبر در
من هیچ دلیلی نمی بینم که نسخه مبادله شده را قطعاً اشتباه
همچنین به انگلیسی.من فکر می کنم با سخنرانان / نویسندگان دقیق ، صراحتاً از لحاظ ساختاری جادویی معمولاً برای کاربردهای استعاری محفوظ است ، در حالی که جادو گرایش به معنای واقعی کلمه تری با “ماورای طبیعی” دارد. بنابراین اگر من سخنان یک سخنران دقیق را در نظر می گرفتم ، انتظار این تفاوت را داشتم۱: “شما باید این کتاب جادویی را بخوانید” (این کتاب در مورد جادو است) “شما باید این کتاب جادویی را بخوانید” (خواندن آن یک تجربه استعاری دلربا خواهد بود)توجه داشته باشید که در آنجا مرجع چیزی است که غالباً با شکل “اسم موردعلاقه” به کار می رود (مانند ترفند جادویی ، چراغ ، لوبیا ، طلسم ، جادوگر ، و غیره) معمولاً این حس را به وجود می آورد که اسم هدف دارای ماوراء طبیعی است. قدرت نویسنده دقیق من می تواند دلالت کند که کتاب وی در واقع دارای قدرت های فوق طبیعی در گفتار است (با قرار دادن استرس بسیار سنگین بر کلمه جادو) ، اما در نوشتن آن نیاز به تغییر یا کمک به زمینه دارد تا بتواند آن حس سوم را نادیده بگیرد.من گمان می کنم که (به خصوص در گفتار گاه به گاه) ممکن است تمایل به استفاده از فرم صفت کوتاه تر اغلب بیشتر وجود داشته باشد ، به این دلیل که نسخه کامل “مناسب تر” به نظر می رسد کمی بالافالوتین باشد.با گفتن این نکته ، مجموعه های مستقر بسیاری وجود دارد که هیچ گونه اشاره واقعی به ماوراء طبیعی به معنای شکل کوتاه (مربع جادویی ، فانوس) و برخی که تقریباً مخالف طبقه بندی هستند (نشانگر جادویی ، گلوله) وجود ندارد. اینها مواردی هستند که شما فقط باید یاد بگیرید که عادت کنید.برای مثال کتاب جادویی / جادویی و  متافیزیکی برای استفاده کمی از صفت کوتاه تر. – نظریه دسامبر در من می توانم تصور کنم هری پاتر جوانی که به یک کودک Muggle افتخار می کند: “گرگ جادویی شما فقط یک اسباب بازی است ، اما من یک جادوی جادویی جادویی است توانایی شما در روشن کردن زبان انگلیسی شگفت انگیز است. معجزه است متأسفانه ، ما توسعه دهندگان نرم افزار به مشکل کمک کرده ایم. “کد سحر و جادو” كدی است كه بدون پشت سر گذاشتن صریح “پشت صحنه” اجرا می شود ، “اعداد جادویی” اعدادی هستند كه به طور مستقیم در كد منبع قرار می گیرند و معنی ندارند ، “كوك جادویی” یك نشانه امنیتی و غیره است. در این صنعت هیچ کس هرگز از “جادویی” بر روی اسم استفاده نمی کند ، به اندازه کافی عجیب. گر نیمی از قرن گذشته استفاده از “جادو” تا حدودی شایع بوده است ، جناح “خاموش و محاسبه” در دنیای فیزیکدانان نظری به معادلات جادویی مراجعه می کردند. اما جادوک در آن زمان مطبوعات بدی داشت. – دسدر حالی که در ذهن من اکثرا قابل تعویض هستند ، ممکن است من بر اساس ویژگی های مورد استفاده متفاوت را مشاهده کنم. من انتظار دارم که برای هر کالایی که با استفاده از جادو ایجاد شده باشد ، جادویی به کار بیاید یا خیر ، آیا این ماده واقعاً می تواند سحر و جادو را انجام دهد یا به سادگی دارای ویژگی های غیر طبیعی غیرفعال باشد. من انتظار دارم که “جادو” برای مواردی که قادر به انجام فعالانه یا انجام کارها هستند ، محفوظ باشد. به عنوان مثال ، من معتقدم که گرگ می تواند به هر صورت توصیف شود ، در حالی که یک سنتور را می توانم به عنوان یک موجود جادویی توصیف کنم ، مگر اینکه بتواند به طرز جادوگری بازی کند و یا نوعی قدرت خاص داشته باشد که آن را به یک موجود جادویی تبدیل کند.این موردی است که می توانید از هر صدایی صفت برای شما درست استفاده کنید. برخی از این عبارات مانند موجودی جادویی اصطلاحات بیشتری پیدا کرده اند. اگر از عباراتی مانند موجود جادویی استفاده می کنید ، برای بلندگوهای انگلیسی بومی کمی عجیب به نظر می رسد. پسوند صفت -al به معنی “مربوط به” است. در این حالت ، برای کلمه جادویی ، به معنای ارتباط با جادو است. اصطلاح زبانی برای این صفت های پسوندی -al مشتق شده است (منبع: ویکی پدیا) ، اما هیچ قانون دستوری وجود ندارد که مستلزم مشتق شدن در مقابل صفت غیر مشتق شده باشد.کلمه جادو در اصطلاح جادوی جادو همان چیزی است که یک اسم متضاد اسم می گویند (منبع: ویکی پدیا). یک ضمیمه اسمی به شما امکان می دهد از جادو به عنوان یک صفت به جای یک اسم استفاده کنید. استفاده از سحر و جادو یا جادویی قابل قبول است اما معمولاً مردم عباراتی را انتخاب می کنند که در حال حاضر بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد.نه؛ من به تازگی در شش فرهنگ لغت آنلاین بررسی کرده ام ، و هر یک از جادوها را نشان می دهند که به وضعیت کامل فرقه (در اینجا ، صفت) رسیده اند. هر دو “جادو” و “جادویی” به معنای “جادو” است. اما شما در مورد قطبش با توجه به نوع استفاده از کجا استفاده می کنید درست است. – ادوین اشورث ۶ آوریل ۱۵ در ساعت اضافه کردن نظریک تفاوت جزئی بین جادو و جادو وجود دارد.جادو (صفت) ~ ۱٫ مربوط به جادو (n.)؛ مورد استاده در سحر و جادو (n.)؛ داشتن قدرت جادو (n.)؛ همانطور که “یک گرز جادویی” و ۲٫ نتیجه فوق العاده ای به وجود می آورد ، گویی با جادو (اسم) یا به معنای ماوراء طبیعی.جادویی (صفت) ~ جادویی (مخصوصاً به معنای ۲ جادوی (صحیح) ، تعریف شده در بالا): استفاده می شود به صورت پیش فرض و همچنین صفتی ، در حالی که جادو (صحیح) تمایل به تنهایی دارد.بنابراین ، هر دو کلمه ممکن است به صورت صفت استفاده شود ، اما فقط جادویی ممکن است به صورت پیش فرض استفاده شود.این پاسخ را به اشتراک بگذاریددر تاریخ ۳ مارس ۱۸ در ۲۰:۳۶ پاسخ داد نان اضافه کردن نظرسوال بسیار فعال. برای پاسخ به این سوال ۱۰ شهرت کسب کنید. شرط شهرت به محافظت از این سؤال در برابر هرزنامه ها و فعالیتهای بدون پاسخ کمک می کند.پاسخی که به دنبالش نیستید؟ سؤالات دیگری را که دارای برچسبهای انتخابی کلمه انتخاب شده است ، مرور کنید و یا سؤال خودتان را بپرسید.